Η Επιτροπή Αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού
σας καλεί το Σάββατο 28/11/15 και ώρα 18:00
στην Τούμπα, στην περιοχή της Αγ. Βαρβάρας να σας πούμε τις σκέψεις μας, να μας πείτε τις δικές σας, να δούμε εικόνες και video από την περιοχή.
Γιατί ο τίμιος αγώνας για ΓΗ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι ο αγώνας όλων μας, για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
Ανελευθερία τύπου στη Χαλκιδική, η κατάσταση εξαίρεσης συνεχίζεται.
Ολοκληρώθηκε ως διαδικασία συγκεκριμένη γιατί έπεται και συνέχεια αφού ο ένας από τους συναγωνιστές θα πρέπει να ξανανέβει στο εδώλιο του κατηγορουμένου για να απολογηθεί σε επίπεδο εφετείου αυτή τη φορά για την κατοχή κροτίδων ψαρέματος που του απέφεραν πρωτόδικα 4 μήνες φυλάκισης και 200 ευρώ πρόστιμο.
Τέσσερις (4) μήνες με αναστολή και 200 ευρώ είναι τα λάφυρα του ελληνικού κράτους από τη χωρίς προηγούμενο επιδρομή την Τσικνοπέμπτη του ’13 στην Ιερισσό. Φαινομενικά κάτι λιγότερο από ψίχουλα για τα άδεια ταμεία του ελληνικού κράτους αν αναλογιστεί κανείς το κόστος μιας κατασταλτικής επιχείρησης σαν αυτή που έλαβε χώρα στην Ιερισσό στις 7/3/2013 με κουκουλοφόρους ΕΚΑΜίτες, ορδές ΜΑΤ και σχολεία βομβαρδισμένα με χημικά.
Ουσιαστικά όμως, η παραπάνω επιχείρηση ήταν πλήρης νοημάτων και μηνυμάτων προς όλους τους αποδέκτες. Καμιά ανοχή σε όσους αντιδρούν στον παραλογισμό των “επενδύσεων με κάθε κόστος” αφού για να σύρουν στα δικαστήρια για χρόνια τέσσερις ανθρώπους και να εκβιάσουν ψυχολογικά και οικονομικά εκατοντάδες αλληλέγγυους, ήταν αρκετά ως τεκμήρια ενοχής ένα σπασμένο και άχρηστο κυνηγετικό όπλο, δύο παιδικοί ραδιοασύρματοι και μερικές κροτίδες.
Τελικά όπως θα μπορούσε να ισχυριστεί ο περιβόητος συνήγορος του διαβόλου η τυφλή δικαιοσύνη έλαμψε, τρεις αθωώσεις και μια μικρή ποινή ανασταλτικού χαρακτήρα.
Η χαρά των παρευρισκομένων και επιτέλους δικαιωμένων κράτησε πολύ λίγο. Το χειροκρότημα ικανοποίησης μετά την ανάγνωση των αποφάσεων σίγησε πρόωρα και ξαφνικά στο άκουσμα της εντολής της εισαγγελέως της έδρας προς τους άνδρες της ΟΠΚΕ να συλλάβουν τους δημοσιογράφους που βρίσκονταν κάπου στο βάθος του προθάλαμου του δικαστικού μεγάρου και να κατασχέσουν τις φωτογραφικές τους μηχανές.
Με την κατηγορία της παράνομης βιντεοληψίας στο χώρο του δικαστηρίου οι δύο αλλοδαπές δημοσιογράφοι - κινηματογραφίστριες, η μία αμερικανίδα κάτοικος Βερολίνου και η άλλη ιταλίδα κάτοικος Ν. Υόρκης οδηγήθηκαν στην αυτόφωρη διαδικασία. Από αυτό το σημείο και μετά ανέλαβε η κυρία πρόεδρος η οποία αρχικά πρότεινε το ενδεχόμενο της τριήμερης προθεσμίας για την προετοιμασία της απολογίας των κατηγορουμένων με κατασχεμένες όμως τις φωτογραφικές τους μηχανές για το παραπάνω τριήμερο.
Η βεβαιότητα ότι δεν είχε γίνει καμία λήψη που να αφορά την αίθουσα της δίκης ή παραγόντων αυτής, η παρουσία δικηγόρου που βρισκόταν στην αίθουσα λόγω της προηγούμενης δίκης και η λογική ότι στη χειρότερη των περιπτώσεων αυτό που πρέπει να κατασχεθεί, για τη διερεύνηση του συγκεκριμένου εγκλήματος, από μια ψηφιακή μηχανή είναι η κάρτα μνήμης και όχι η μηχανή η ίδια, όπως βέβαια και η δυνατότητα διερμηνείας από κάποιον από τους παρευρισκόμενους (διαφορετικά θα οδηγούνταν σε κράτηση μέχρι την επόμενη μέρα), οδήγησε στην απόφασή τους να δικαστούν άμεσα. Κατά την ακροαματική διαδικασία του αυτοφώρου το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη ούτε την κατηγορηματική άρνηση των κατηγορουμένων, ούτε την επίκληση/παράκληση για άμεση εξέταση του φωτογραφικού τους υλικού, ούτε την κατάθεση του ιταλού φωτορεπόρτερ που συνόδευε τη μία από τις δύο δημοσιογράφους, ότι η παρουσία τους στην περιοχή για κάλυψη του φλέγοντος θέματος των εξορύξεων ήταν επίσημα κοινοποιημένη στις αρχές ασφαλείας του Πολυγύρου από τη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, ούτε βέβαια έγινε δεκτό το αίτημα κατάθεσης ως δεύτερου μάρτυρα υπεράσπισης του ίδιου του υπεύθυνου ασφαλείας του δικαστηρίου ο οποίος έχοντας επίγνωση της παρουσίας των δημοσιογράφων επιτηρούσε τη συμπεριφορά τους καθ’ όλη τη διάρκεια της προηγούμενης δίκης.
Ήταν προφανώς υπεραρκετή η αρχική εντύπωση ή αντίληψη της κυρίας εισαγγελέως ή της κυρίας προέδρου ότι κάπου στο βάθος υπήρχε μια φωτογραφική μηχανή που τις σημάδευε.
Η απόφαση μετά από σύντομη διαδικασία ήταν καταπέλτης. Στα όρια της νομιμότητας (!;) επιδικάστηκε η πρόθεση κάποιων επαγγελματιών να φωτογραφήσουν ενδεχομένως την έξοδο από τη δικαστική αίθουσα των αθωωμένων συναγωνιστών. Χωρίς κανένα ελαφρυντικό το δικαστήριο αποφάσισε τη σύλληψη των κατηγορουμένων και την κατάσχεση του επαγγελματικού τους εξοπλισμού μέχρι την τακτική δικάσιμο που φυσικά πρέπει ακόμη να προσδιοριστεί και που προβλέπεται να συμβεί μετά από 2-3 χρόνια.
Τελικά η εισαγγελέας της έδρας και υπό το θόρυβο του έκπληκτου ακροατηρίου έδωσε προφορική εντολή να αφεθούν ελεύθερες μετά τη συμπλήρωση των εκθέσεων σύλληψης και κατάσχεσης από την αστυνομία. Ξανά λοιπόν και για άλλες 2,5 ώρες η γνωστή πλέον ταλαιπωρία. Στοιχεία ταυτότητας, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, γραφικός χαρακτήρας, θρήσκευμα(;), πολλαπλές δακτυλοσκοπήσεις κλπ για τους μέσα, αναμονή, ένταση και αγωνία για τους έξω. Η μέρα τέλειωσε στον Πολύγυρο με τη δυσωδία της αυθαιρεσίας ως παρακαταθήκη.
Την επομένη (24/11) διαβιβάστηκαν τα σχετικά των εκθέσεων σύλληψης και κατασχέσεων από την αστυνομία στο δικαστήριο ενημερώνοντας την κα πρόεδρο για την ύπαρξη σχετικών διπλωματικών παρεμβάσεων από τα προξενεία της Ιταλίας και των ΗΠΑ και προτείνοντας εκ νέου τον ορισμό πραγματογνώμονα που εντός δύο ημερών θα μπορούσε ενδεχομένως να κατασχέσει τις κάρτες μνήμης αλλά να αποδώσει τον επαγγελματικό εξοπλισμό ώστε οι παραπάνω δημοσιογράφοι να αναχωρήσουν από τη χώρα την Πέμπτη 26/11 χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Δυστυχώς η δικαιοσύνη δεν είναι μόνο τυφλή αλλά πολλές φορές και κουφή. Καμία υποχώρηση από την αρχική απόφαση. Η πραγματογνωμοσύνη θα γίνει στα πλαίσια της τακτικής δίκης όταν αυτή οριστεί.
Εμείς δε γνωρίζουμε αν τελικά πρόκειται για ένα ατυχές συμβάν ή για μια προσπάθεια αρνητικών δεδικασμένων αναφορικά με την ελευθερία του τύπου, ή αν πρόκειται απλά και στα ίσια για μια προειδοποίηση προς τους αγωνιζόμενους στη Χαλκιδική και απανταχού. Αντιλαμβανόμαστε όμως ότι το θέμα μας έχει μπει σε μια καινούργια φάση που μας καλεί ξανά στο δρόμο του αδιαμεσολάβητου αγώνα πέρα από λογικές ανάθεσης και αναμονής και υποσχόμαστε ότι τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική δε θα γίνουν.
Την Τσικνοπέμπτη 7 Μαρτίου του 2013, 6 κλούβες των ΜΑΤ και 7-8 οχήματα της Αστυνομίας εισέβαλαν στο χωριό της Ιερισσού. Οι αστυνομικές δυνάμεις καταστολής έριξαν δακρυγόνα όχι μόνο στο χωριό αλλά δε δίστασαν να ρίξουν χημικά ακόμη και μέσα στο σχολείο της περιοχής την ώρα που τα παιδιά έκαναν μάθημα.
Η δίκη των 4 κατηγορούμενων αγωνιστών, που διώκονται για πλημμελήματα επειδή υπερασπίζονται τον τόπο τους, γίνεται τη Δευτέρα 23 Νοέμβρη 2015 στα Δικαστήρια Πολυγύρου. Όλος ο κόσμος του αγώνα πρέπει να είναι εκεί και να δώσει ένα βροντερό παρόν έμπρακτης αλληλεγγύης στους διωκόμενους αγωνιστές.
Φυλλάδιο της Επιτροπής που τυπώθηκε τον Οκτώβριο του '15 και μοιράστηκε στην πόλη:
